Binnen onze Sectie hebben we een aantal traditie’s die we graag in “Ere” houden.
Een daarvan is het “Spuitvoetbal”.
Na een jaar van serieus oefenen, hebben we meestal net voor of net na de vakantieperiode een oefenavond die we zelf indelen.
Vanavond staat in het teken van coördinaat rijden op de hei/bos (dit is erg belangrijk bij natuurbranden) met daarna het traditionele spuitvoetbal.
Het eerste uur rijdt ik met mijn maatje de diverse opdrachten af op de hei en in het bos. Ik rijdt, en samen met mijn maatje zoeken we de juiste weg naar het opgeven coördinaat, en in het bos valt dat niet altijd mee.
We hadden afgesproken om rond 20.00 uur een veldje te zoeken waar we ons spuitvoetbal konden uitvoeren.
Spuitvoetbal is niet meer dan 2 tankautospuiten tegenover elkaar opstellen met de HD (Hoge Drukslangen) waar we met 2 teams gaan voetballen.Het is dan de bedoeling de bal met HD straal in het doel van de tegenstander te spuiten. De bal wil bij ons nog weleens van grote varieren en dit keer hebben we een flinke Skippybal tot onze beschikking.
Terwijl mijn maatje en ik de laatste opdracht hebben vervuld met het coördinaatrijden, zijn we ergens op een bospad beland met ons blusvoertuig. Alrijdend zien we in de verte op het zelfde bospad andere collega’s naderen met hun blusvoertuig.
Wanneer de 2 voertuigen bijelkaar zijn gekomen, overleggen we waar we gaan “voetballen” en laten wij nu net een veldje hebben gezien dat groot genoeg is waar we onze voertuigen kwijt konden.
Aangezien we elkaar niet konden passeren op dit bospad, besluit ik al achteruitrijdend terug te gaan over het bospad, totdat ik het voertuig ergens kan keren om naar dat bewuste veldje te gaan.
Na ruim 1,5 kilometer, kom ik bij een veldje aan waar ik het voertuig kan keren.
Terwijl ik dit veldje indraai heb ik het idee dat dit veldje ook goed genoeg is voor ons avondje spuitvoetbal.
Dus in plaats van draaien, wil ik mijn blusvoertuig aan het einde parkeren om zodoende het voertuig gereed te maken voor ons spel.
Helaas kom ik niet zover, want de tankautospuit zakt na ongeveer 40 meter tot aan de assen weg in de modder.
Wat ik ook probeer, ik zit vast en kom niet meer weg. Ondertussen komen ook de andere ploegleden naar dit veld en samen beginnen we met batsen de wielen vrij te maken. Maar welke actie we ook ondernemen, het voertuig zit vast en wil niet meer van zijn plaats af.
Op het bospad naast het veldje verzamelen zich ondertussen verschillende wandelaars die ons gade slaan.
Onder hen zijn ook een vader met zijn dochter. Nadat we een tijdje bezig zijn komen vader en zijn (blonde) dochter het veldje op.
En de eerste vraag die de dochter stelt is “Hoe komen jullie hier” en voordat ik kan reageren zegt mijn maatje “Met dat voertuig” al wijzend op het vastzittend voertuig. Op dat moment komt de rook uit de oren van de vader en begint hij uit te vallen tegen ons.
En of dat nog niet goed genoeg is, komt een van mijn collega’s met een busje het veld op rijden en roept vanuit het open raam “Ik kom lekker niet vast te zitten ♫♫♫nanananana♫♫♫” en draait het veld weer af.
Op dat moment ontploft de man en eist dat de hoogste in rang zich bij hem meld.
Toevallig hebben we een OvD (Officier van Dienst) bij ons, die zich gelaten de kannonade van de man over zich heen laat komen.
En als de man is uit geraast legt de OvD uit dat dit een toevallige samenloop van omstandigheid is waardoor we vast zijn komen te zitten. Nu de man zich enigzins heeft hervat legt hij uit dat we midden in Eco project staan waar ze iets deden met kikkers op dit veld. (de man was beheerder van de gemeente en kennelijk belast met dit project) nu we dit weten zien we opvallend veel kikkers (groter en platter dan normaal en een aantal hadden het profiel van een autoband op de rug, mijn autoband wel te verstaan!!) Hij vroeg zich wel af waarom wij het bord niet hadden gezien die 100 meter voor het veld stond en dit veld markeerde? Ik had dit bewuste bord op de heen weg niet gezien, en op de terugweg was ik niet ver genoeg achteruit gereden om het bord te kunnen zien.
Uiteindelijk moeten we met de 41-202 ons bosbrandvoertuig de andere tankautospuit uit het veld lieren, omdat dit de enige manier blijkt te zijn.
Nadat het voeruig is losgemaakt, vullen we de ontstane banden sporen in het veld en zorgen dat er niets meer van te zien is, dat hier een auto heeft gereden.
Van spuitvoetbal is het die avond niet meer gekomen, en het enige spuitwerk was na afloop het schoonmaken van de voertuigen die onder de modder zaten.
Later op de avond heeft een van mijn collega’s een grafiek gemaakt van de kikker stand tot ik het bewuste veld opreed met opvallende dalende lijn rond 20.00 uur.
Sinds deze avond hebben wij als Sectie een eigen logo waarin een kikker is verwerkt en heeft de gemeente het bord dichter bij het project geplaatst. Of dit project nog bestaat weet ik niet, dit speelde ergens in de jaren 90 van de vorige eeuw.
Het logo wordt nog steeds in “Ere” gehouden, net als het spuitvoetbal, alleen kijken we nu beter uit bij het kiezen van de plaats van handeling.
